-
1 θίς
θίς [ῑ], θῑνός: ὁ Il.23.693, Od.12.45, Ar.V. 696, Phld. (v. infr.); ἡ S.Ant. 591, Ph. 1124, Arist.HA 548b6, Call.Fr. 126, D.H.3.44:—A heap,πολὺς ὀστεόφιν θίς Od.12.45
;θῖνες νεκρῶν A.Pers. 818
: metaph.,θὶς πημάτων Lyc.812
; esp. of sand-banks,θῖνες ψάμμου Hdt.3.26
; ἄμμου, γῆς, Plu.Fab.6, Art.18;τοὺς ἐν ἄμμῳ θῖνας Phld.Piet.20
; ἐν ταῖς θ. Arist.HA 548b6, cf. 537a25;θῖνας καὶ ψάμμους Porph.Abst.4.21
; of the sandy deserts of Libya, A.R.4.1384; Νασαμώνων αὔλια καὶ δολιχὰς θ. Call.Fr. 126.2 usu. in Hom., etc., beach, shore, freq. in oblique cases,παρὰ θῖνα.. θαλάσσης Il.1.34
, cf. Od.6.236, etc.;παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο Il.1.316
, cf. 350, etc.; alone,ἐπὶ θινί Od.7.290
;παρὰ θῖνα 9.46
; later (parod.); (lyr.); (eleg.);θαλαττία D.H.3.44
.3 sand or mud at the bottom of the sea,οἶδμα.. κυλίνδει βυσσόθεν κελαινὰν θῖνα S.Ant. 591
: metaph., ὥς μου τὸν θῖνα ταράττεις, i.e. trouble the very bottom of my heart, Ar.V. 696, v. Sch.II ἄκρης [πόλιος] θίς the temple that crowns the Acropolis, dub. in Call.Fr.anon. 332. -
2 θῑνός
θῑνός, ὁ, nach den Gramm. auch ϑίν, der Hause; πολὺς ὀστεόφιν ϑίς Od. 12, 45; bes. die Sandhügel am Meeresufer, die Dünen; übh. sandiges Gestade; gew. mit einem Zusatz, παρὰ ϑῖνα ϑαλάσσης Il. 1, 34, παρὰ ϑῖν' ἁλός 11, 621; ohne Zusatz Od. 7, 290. 9, 46; ϑίν' ἐν φυκιόεντι Il. 23, 693; ϑινὸς ἐμβολὰς ἁλός Aesch. frg. 334; ϑῖνες νεκρῶν, Haufen, Pers. 804; πολιᾶς πόντου ϑινὸς ἐφήμενος, sitzend auf des Meeres Strand, Soph. Phil. 1109; Meeressand, Ant. 586, worauf sich Hesych. Erkl. τὸ κάτω βάϑος τῆς ϑαλάσσης bezieht; vgl. übertr. Ar. Vesp. 696 ὥς μου τὸν ϑῖνα ταράττεις, wie wühlst du mir den Grund des Herzens auf; τῆς ψάμμου ϑῖνες Her. 3, 26, wie Sp., z. B. Plut. Fab. 6; von eigentlichen Dünen, Pol. 4, 41, 6; vgl. Arist. H. A. 8, 13. 9, 35, Meeresschlamm u. Sandbänke im Meere. Bei Callim. u. A. auch fem., ϑὶς ἀκταία Bian. 2 (IX, 227). Die Ableitung von ϑείνω (vgl. E. M.) ist unwahrscheinlich, näher liegt τίϑημι.
-
3 δῑνεύω
δῑνεύω, drehen, und intrans. = sich drehen. Homer: Iliad. 18, 543 ἀροτῆρες ζεύγεα δινεύοντες; Iliad. 18, 606 Odyss. 4, 19 ἐδίνευον κατὰ μέσσους, Tänzer, vgl. Apollon. Lex. Homer. p. 62, 15; Odyss. 19, 67 δινεύων κατὰ οἶκον, sich umhertreiben; Iliad. 4, 541 ὅς τις δινεύοι κατὰ μέσσον, sich bewegen, auf dem Schlachtfelde; Iliad. 24, 12 δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ ϑῖν' ἁλός, unruhig umherwandeln; Iliad. 23, 875 τῇ ῥ' ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε μέσσην, eine in der Luft kreisende Taube. – Eur. Phoen. 798; öfter sp. D., wie Ap. Rh. 1, 1184 Opp. H. 1, 376.
-
4 ἀλύω
ἀλύω, nur praes. u. impft., irr sein im Geiste (vgl. ἀλεύω), Hom. fünfmal, Od. 18, 333. 393 ἶ ἀλύεις, ὅτι Ἶρον ἐνίκησας τὸν ἀλήτην, hat die Freude dich toll gemacht; 9, 398 τὸν μὲν ἔπειτ' ἔρριψενἀπὸ ἕο χερσὶν ἀλύων, außer sich vor Schmerzen, Iliad. 5, 352 ἡ δ' ἀλύουσ' ἀπεβήσετο, völlig außer Fassung; 24, 12 δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ ϑῖν' ἁλός, vom Weh gepeitscht; – vgl. Plut. Aud. poet. 5 über die Bedeutung; VLL. μέση λέξις, χαίρειν καὶ λυπεῖσϑαι; Aesch. Sept. 391; Soph. Phil. 174. 1179 El. 133; dem εὐπορεῖν entggstzt Alex. Ath. VI, 237 d; ὀδύνῃ περὶ ϑυμὸν ἀλύων Ap. Rh. 3, 866; sp. D.; Aesop. 13; Langeweile haben Ael. V. H. 14, 12. Bei Sp. in Prosa = betrübt, verwirrt umherirren, Luc. Dial. mar. 13, 1 Plut. Timol. 14. Das υ ist bei Hom. außer Od. 9, 398 kurz, bei Attikern lang; Sp. Ep. brauchen es nach dem Bedürfniß des Verses lang u. kurz. Od. 18, 333. 393 wollte Ptolem. Askalonit. mit spir. asper lesen ἁλύεις, Scholl. Iliad. 5, 352; Herodian. 24, 12 δινεύεσκ' ἀλύων: ψιλῶς τὸ ἀλύων· δῆλον κἀκ τῆς συναλοιφῆς.
-
5 πεταννυμι
(fut. πετάσω - атт. πετῶ, aor. ἐπέτασα - эп. πέτᾰσα и πέτασσα; pass.: aor. ἐπετάσθην - эп. πετάσθην, pf. πεπέτασμαι и πέπταμαι)1) распростирать, развертывать, распускать(ἱστία Hom.)
2) расстилать(εἵματα παρὰ θῖν΄ ἁλός Hom.)
ἀμφὴ δὲ πέπλοι πέπτανται Hom. — вокруг (колесниц) разостланы покрывала3) простирать(ἄμφω χεῖρε ἑτάροισι Hom.)
4) распространятьπέπτατο δ΄ αὐγέ ἠελίου Hom. — разлито было солнечное сияние
5) распахивать, растворять(πύλαι πεπταμέναι Hom.)
6) развлекать, развеселять, оживлять(θυμόν τινος Hom.)
-
6 δινεύω
Aδινεύεσκον Il.24.12
), but [tense] aor. part.δινεύσας A.R.3.310
:—also [full] δῑνέω, A.Th. 462: [tense] impf. ἐδίνεον, [dialect] Ep.δίνεον Il.18.494
, Od.9.384: [tense] aor.ἐδίνησα Il.23.840
, A. Th. 490: [dialect] Aeol. [full] δίννημι Sapph.1.11:—[voice] Med. (v. περιδ-):—[voice] Pass.,δινεύομαι Arat.455
, Opp.H.1.376: [tense] aor.ἐδινήθην Od.22.85
(as v. l.), E. Rh. 353 (lyr.): [tense] pf. δεδίνημαι ([etym.] ἀμφι-) Il.23.562: also [tense] impf. or [tense] plpf. δίνηντο from δίνημι, B.16.107.—Poet. Verbs, also in X. and Pl. and later Prose (v. infr.): ([etym.] δίνη):—whirl, spin round, ἧκε δὲ δινήσας [τὸν σόλον] after whirling it, Il.23.840; ζεύγεα δινεύοντες driving them round a circle, 18.543; μοχλὸν ἑλόντες δινέομεν twirled the stake round in the Cyclops' eye, Od.9.388;δ. πτέρα Sapph.1.11
; ἵππους, [ἀσπίδα], A.Th. 462, 490; (lyr.):—[voice] Pass., whirl, roll about,ὄσσε.. πάντοσε δινείσθην Il.17.680
; κάππεσε δινηθείς v.l. for ἰδνωθείς, Od.22.85; of a river, eddy, E.Rh. 353 (lyr.); whirl round in the dance, X.An.6.1.9, prob. for δον- in Id.Smp.2.8; of tumblers,ἐπὶ τροχοῦ δινεῖσθαι Pl.Euthd. 294e
; writhe,ἐκ τῶν ἀλγηδόνων J.BJ6.2.10
.2 [voice] Pass., roam about, ἐδινεόμεσθα κατ' αὐτήν [νῆσον] Od.9.153; ;κατ' ἀμευσίπορον τρίοδον ἐδινήθην Pi.P.11.38
.3 ἀμφὶ χαίταις δίνηντο ταινίαι were twined, B. 16.107.II intr. in [voice] Act., whirl about,ὀρχηστῆρες ἐδίνεον Il.18.494
; of tumblers, ἐδίνευον κατὰ μέσσους ib. 606; of a warrior,ὅστις.. δινεύοι κατὰ μέσσον 4.541
; δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε as it was circling in its flight, of a pigeon, 23.875: generally,δ. ἐν ἅρμασιν A.R.3.310
; roam about,δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ θῖν' ἁλός Il.24.12
;δινεύων κατὰ οἶκον Od.19.67
;ἀνὰ νῆσον ἐδίνεον A.R.2.695
; δινεύων βλεφάροις look wildly about, E.Or. 837 (dub.). -
7 ἀτρύγετος
A unharvested, barren, freq. in Hom. as epith. of the sea,παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο Il.1.316
, al.;πόντον ἐπ' ἀ. Od.2.370
, al.; alsoδι' αἰθέρος ἀτρυγέτοιο Il.17.425
, Hes. Cat.Oxy.1358.2.34, h.Cer.67, 457: [dialect] Ep. Adj., borrowed by S.Fr. 476, Ar.V. 1521, Av. 1338 (all lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀτρύγετος
-
8 δῑνεύω
δῑνεύω, drehen, und intrans. = sich drehen; ἐδίνευον κατὰ μέσσους, Tänzer; δινεύων κατὰ οἶκον, sich umhertreiben; ὅς τις δινεύοι κατὰ μέσσον, sich bewegen, auf dem Schlachtfelde; δινεύεσκ' ἀλύων παρὰ ϑῖν' ἁλός, unruhig umherwandeln; τῇ ῥ' ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε μέσσην, eine in der Luft kreisende Taube -
9 θις
1) куча, груда(ὀστεόφιν Hom.; ψάμμου Her.)
2) тж. pl. куча песку, песчаный холм, тж. песчаный берег, песчаное взморье, прибрежные пески(θῖνες ἄνυδροι Plut.)
παρὰ или ἐπὴ θῖνα θαλάσσης, ἐπὴ θῖν΄ θαλάσσης, παρὰ θῖν΄ или θῖν΄ ἐφ΄ ἁλός, тж. ἐπὴ или ἐν θινί и παρὰ θῖνα Hom. — на песчаном взморье;πόντου θινὸς ἐφήμενος Soph. — сидя на песчаном берегу моря;καθεύδουσι ἀποκρύψαντες ὑπὸ θῖνα ἑαυτοὺς Arst. — (некоторые рыбы) спят, зарывшись в песок3) песчаное дно, морской илοἶδμα κυλίνδει βυσσόθεν θῖνα Soph. — волна вздымает со дна песок;
ὥς μου τὸν θῖνα ταράττεις! Arph. — ты волнуешь меня до глубины души!4) морская водоросль(ὅ θ. ὅ μέλας φύεται πρὸς τῇ γῇ Arst.)
-
10 ψάμαθος
ψάμαθος, ἡ, der Sand, bei Homer niemals vom Sande des Landes, sondern immer von dem durch Gewässer benetzten; meistens vom Sande am Meeresufer, z. B. Iliad. 1, 486, ἐπὶ ψαμάϑοις ἁλίῃσιν Odyss. 3, 38, ἐν ψαμάϑοισι ἁλίῃσιν Odyss. 4, 438; vom Flußsande Iliad. 21, 202 und 319. Der Sand des Landes heißt bei Homer ἄμαϑος und κόνις und κονία. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 123. – Ψάμαϑοι κλονέονται ἐν ϑαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς Pind. P. 9, 48; χλωρά Soph. Ai. 1043; παρακτία Eur. I. A. 165; παρὰ ψάμαϑον καὶ ϑῖν' ἁλός Ar. Vesp. 1520. – Uebh. Staub, ὀλίγῃ ϑῆκαν ὑπὸ ψαμάϑῳ Hegesipp. 4 (VII, 276); νεκύων Gaetul. 9 (IX, 409). – Als Bezeichnung der unendlichen Menge, des Unzählbaren, ὅσα ψάμαϑός τε κόνις τε Il. 9, 385, φύλλοισιν ἐοικότες ἢ ψαμάϑοισιν 2, 800; vgl. Pind. a. a. O.
-
11 ψάμαθος
ψᾰμᾰθ-ος, ἡ (poet., also in a Homeric paraphrase, Plu.2.393e),A sand of the sea-shore,ἔρειπε δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν.., ὡς ὅτε τις ψάμαθον πάϊς ἄγχι θαλάσσης.. συνέχευε Il.15.362
;ψαμάθῳ εἰλυμένα πολλῇ Od. 14.136
;ἀμφὶ χλωρὰν ψ. S.Aj. 1064
;παρακτία ψ. E.IA 165
(lyr.), cf. 1054 (lyr.);παρὰ ψ. καὶ θῖν' ἁλός Ar.V. 1520
(lyr.): freq. in pl.,νῆα.. ἐπ' ἠπείροιο ἔρυσσαν ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις Il.1.486
;ἐπὶ ψαμάθοις ἁλίῃσι Od.3.38
, cf. 4.438; of river-sand, Il.21.202, 319.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ψάμαθος
См. также в других словарях:
θίνα — η (ΑΜ θίς και θίν, γεν. θινός, ὁ και ἡ) νεοελλ. γεωλ. γεωμορφή αιολικής* προελεύσεως που απαντά σε έρημους και σε παράκτιες περιοχές, αμμόβουνα σχηματισμένα με την επενέργεια τού ανέμου αρχ. 1. σωρός 2. σωρός άμμου 3. αμμώδης ακτή, παραλία,… … Dictionary of Greek
πετάννυμι — και πεταννύω, ΜΑ 1. απλώνω, ανοίγω, εκτείνω (α. «εἵματα... πέτασαν παρὰ θῑν ἁλός», Ομ. Οδ. β. «ὁ ἄνθρωπος τὰς χεῑρας πετάσας», Πορφ.) 2. θρησκ. υψώνω τα χέρια σε στάση ικεσίας 3. υψώνω το βλέμμα προς τον ουρανό («εἰς τὸν οὐρανὸν πετάσας τὸ ὄμμα… … Dictionary of Greek
